De openingsfilm is 'Why we cycle' en 'we' zijn WIJ, de Nederlanders.
Na het zien van de film, besef je pas hoe normaal het is om op te groeien in een fietsland en al heel snel op jonge leeftijd alles op de fiets doet. Alles. Er zijn meer fietsen (22 miljoen) dan inwoners (17 miljoen) en NL heeft er 40 jaar over gedaan om de fiets infrastructuur te krijgen zoals het er nu ligt. Ik wens NZ succes, want zoiets willen zij ook.
Ik denk terug aan mijn jeugd. Ik ging alleen op de fiets naar de lagere school. Twee keer in de week alleen op de fiets naar turnen. Alleen naar de stad, alleen naar vriendinnetjes. Ik werd niet gebracht en voor de deur van school of sportveld afgezet. Mijn ouders waren niet gek. Het was 'wees voorzichtig en tot straks'. En ook nog eens zonder telefoon.
Je wereld werd groter en die ontdekte je zelf. Tuurlijk moest je goed opletten, je hand uitsteken en wachten voor rood. Maar he, je was vrij en je kon overal heen. En… fietsen was gezond. Weer of geen weer, regenpak aan of muts op en hupsakee, fietsen jij.
Luna heeft natuurlijk leren fietsen. We fietsten samen naar school, naar de hockey en naar de stad. Maar ze heeft nooit echt alleen dingen op de fiets gedaan zoals ik dat vroeger deed. Als we in NL waren gebleven, had ze dat nu wel gedaan. Geen denken aan dat ik haar dan naar school had moeten brengen. En naar de hockey zou ze waarschijnlijk zelf met vriendinnetjes gaan. Vind ik echt wel een puntje als ik erover nadenk.
Waarom wordt er dan zo weinig in NZ gefietst? Waarom fiets ik niet als doorgewinterde kaaskop?
1. Ik heb geen fiets, maar dat is een slap excuus. We hebben van alles mee geëmigreerd, maar niet onze fietsen.
2. Het is gevaarlijk. Zelfs met een helm op (verplicht) en een fluor jasje aan, ben je niet veilig. Kiwi's zijn niet gewend aan fietsers op de weg. En ik vind ze (mijn mening) hele slechte chauffeurs en snap heel goed dat je niet durft te fietsen.
3. Er zijn amper fietspaden en je maakt gebruik van dezelfde weg als de automobilisten. Dat betekent dat veel fietsers de stoep pakken en dat maakt het weer gevaarlijk voor de voetgangers.
4. De heuvels. Dat spreekt voor zich.
Het sociale aspect van fietsen komt ook aan bod. Moeder met 3 kinderen op de fiets, gezellig. De jeugd met z'n drieën naast elkaar kletsend naar school. NL kinderen zijn zo gelukkig, omdat ze fietsen. Iedereen fiets langs elkaar heen zonder brokken te maken. Een blik van verstandhouding, een knikje hier, een glimlach daar, even vaart minderen of aanzetten. Fietsen zit in ons bloed doet de film ons geloven. In de film wordt er met geen woord gerept dat NL een plat land is en dat we waarschijnlijk daarom zo graag fietsen.
Het was een gezellige avond met veel 'Dutchies' en het was even terug in de tijd.
Ik neem de boot terug naar het centrum van Auckland en moet dan nog 2 haltes met de trein. De laatste trein van half 11 rijdt net weg. Waar is mijn fiets?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten