Op 12 januari stonden we midden in de nacht op het vliegveld Katja op te wachten. Mijn vriendinnetje kwam naar NZ, Yeah!! Wonder boven wonder zo goed als geen jetlag. Zullen we dan Rangitoto beklimmen?
Rangitoto is een (dood) vulkanisch eiland aan de oostkust en is een beeldbepalend punt in de omgeving van Auckland. Net als de "Skytower'. En Rangi stond op mijn 'bucket list'. Nico en Luna krijg ik met geen stok omhoog, dus probeerde ik Katja. Katja trotseert de Alpen en de Spaanse Pyreneeën, dus Rangi moet een makkie zijn voor haar.
Het was loeiheet die dag, maar we gaan. Treintje naar de haven, bootje naar de overkant en dan de 260 meter omhoog lopen. Je loopt over oude lavavelden en door Pohutukawa bossen. Tot de krater. Die is begroeid met bomen en je kan de bodem niet zien. Geen borrelend lava en geen hete stoom.
Nog een stukje verder omhoog en je staat op de top. Je deelt het uitzicht natuurlijk met heel veel anderen. Denk niet dat je alleen bent, het toeristenseizoen draait op volle toeren. Je kijkt 360 graden om je heen over de 'Hauraki Golf'. Je ziet de prachtige skyline van Auckland met al zijn bootjes en cruise schepen. Je ziet de kustlijn naar het noorden van NZ. Je ziet de eilanden rondom Rangitoto en het azuur blauwe water erom heen. Het was de klim meer dan waard.
Op de terugweg lopen we een stukje om naar de lava grotten. Er ligt een gangenstelsel onder het lava waar je in kan. Gewoon een gat in de grond, beetje klein maken, laag blijven en kruipen maar. De telefoon met zaklamp is meer dan genoeg om de paar meter gangen te lopen. En het is er lekker koud, dat is fijn.
Om 4 uur zitten we op de boot terug en om half 5 op het terras aan een koude Chardonnay. Het is 'happy hour' dus we drinken er 2. We hebben het verdiend.
Rangitoto kan ik van mijn lijstje vinken. Tick!
Rangitoto is een (dood) vulkanisch eiland aan de oostkust en is een beeldbepalend punt in de omgeving van Auckland. Net als de "Skytower'. En Rangi stond op mijn 'bucket list'. Nico en Luna krijg ik met geen stok omhoog, dus probeerde ik Katja. Katja trotseert de Alpen en de Spaanse Pyreneeën, dus Rangi moet een makkie zijn voor haar.
Het was loeiheet die dag, maar we gaan. Treintje naar de haven, bootje naar de overkant en dan de 260 meter omhoog lopen. Je loopt over oude lavavelden en door Pohutukawa bossen. Tot de krater. Die is begroeid met bomen en je kan de bodem niet zien. Geen borrelend lava en geen hete stoom.
Nog een stukje verder omhoog en je staat op de top. Je deelt het uitzicht natuurlijk met heel veel anderen. Denk niet dat je alleen bent, het toeristenseizoen draait op volle toeren. Je kijkt 360 graden om je heen over de 'Hauraki Golf'. Je ziet de prachtige skyline van Auckland met al zijn bootjes en cruise schepen. Je ziet de kustlijn naar het noorden van NZ. Je ziet de eilanden rondom Rangitoto en het azuur blauwe water erom heen. Het was de klim meer dan waard.
Op de terugweg lopen we een stukje om naar de lava grotten. Er ligt een gangenstelsel onder het lava waar je in kan. Gewoon een gat in de grond, beetje klein maken, laag blijven en kruipen maar. De telefoon met zaklamp is meer dan genoeg om de paar meter gangen te lopen. En het is er lekker koud, dat is fijn.
Om 4 uur zitten we op de boot terug en om half 5 op het terras aan een koude Chardonnay. Het is 'happy hour' dus we drinken er 2. We hebben het verdiend.
Rangitoto kan ik van mijn lijstje vinken. Tick!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten