25. | Jury Service

Een paar weken geleden lag er een brief in de bus van het Ministerie van Justitie. Ik reed Luna naar pianoles, de envelop naast me in de auto. Ik piekerde me suf. "Heb ik te hard gereden, heb ik iets veroorzaakt waar ik geen weet van heb... wat is het?" Ik mag van Luna niet mee naar binnen om naar haar te luisteren (''Ooit mag je wel een keer mee hoor mama"), dus ik zit braaf in de auto met thermosflesje koffie een half uur te wachten.

Maar goed, de envelop. Inhoud: vier A4 velletjes en een retour envelop.
Your name has been randomly picked from a jury list taken from the electoral roll. You must attend jury service. Vorig jaar vond ik het nog een hele eer om in NZ te mogen stemmen, nu denk ik 'had ik me maar nooit ingeschreven'.

Dit betekent dat ik 4 april om kwart voor 9 in de rechtbank moet zijn. Met een beetje pech wordt ik dan uitgekozen om zitting te nemen in een rechtszaak. Als jurylid. Mogelijk een week lang.

Ik dacht meteen aan de boeken van John Grisham. Ik heb ze bijna allemaal gelezen. Het zijn spannende boeken en 'no time' heb je ze uit. Alle boeken hebben als rode draad een rechtszaak. The Jury is het boek waarin heel geraffineerd een jury wordt geselecteerd en vervolgens gemanipuleerd, met als doel sigarettenfabrikanten te veroordelen voor het feit dat ze bewust nicotine in de sigaretten stoppen om mensen verslaafd te maken. En dus meer omzet te creëren. Verfilmd met John Cusack en Gene Hackman in de hoofdrol. Schitterend.

Dat ging er dus door mijn hoofd. Waarom ik? Ik ben anderhalf jaar in NZ en moet nu al opdraven voor 'Jury Service'. Ik spreek mensen die hier hun leven lang wonen en nog nooit zijn geselecteerd. Nico bijvoorbeeld.

En denk niet dat je er onderuit kan, nee je MOET. Je kan uitstel aanvragen voor die specifieke datum, maar binnen 12 maanden moet je alsnog verschijnen.

Mijn werkgever moet me vrij geven neem ik aan, krijg ik doorbetaald, kost het me vakantiedagen, geen idee hoe het werkt. Dus ik naar mijn baas. Ze was niet blij. ''We kunnen uitstel vragen'', zei ze, maar dan moet je naar de manager en HR. Ik heb dat meteen gedaan en hij zou het gaan regelen. 3 Dagen en een weekend later was er nog niks geregeld. Sterker nog, hij was het vergeten. Ik zag de 1000 dollar boete al hangen voor te laat reageren.

Ik dook er boven op en 's middags had ik de brief met alleen maar lof over mij. Dat ik een zweminstructeur ben bij een prestigieuze zwemschool. En om de kwaliteit te kunnen waarborgen voor de jonge zwemmertjes, is het belangrijk om vaste instructeurs op de groepen te hebben. Babies en peuters houden niet van veranderingen. Op het moment worden er een hoop instructeurs opgeleid en ik speel daarin een belangrijke rol. Zo, die veer zit in mijn ....

Snel alles invullen, handtekening eronder en in de envelop retour naar het Ministerie. En nu duimen dat ik in juli in de wintervakantie wordt geselecteerd. Dan is de zwemschool 2 weken dicht en is het een stuk rustiger.

24. | Rangitoto

Op 12 januari stonden we midden in de nacht op het vliegveld Katja op te wachten. Mijn vriendinnetje kwam naar NZ, Yeah!! Wonder boven wonder zo goed als geen jetlag. Zullen we dan Rangitoto beklimmen?

Rangitoto is een (dood) vulkanisch eiland aan de oostkust en is een beeldbepalend punt in de omgeving van Auckland. Net als de "Skytower'. En Rangi stond op mijn 'bucket list'. Nico en Luna krijg ik met geen stok omhoog, dus probeerde ik Katja. Katja trotseert de Alpen en de Spaanse Pyreneeën, dus Rangi moet een makkie zijn voor haar.

Het was loeiheet die dag, maar we gaan. Treintje naar de haven, bootje naar de overkant en dan de 260 meter omhoog lopen. Je loopt over oude lavavelden en door Pohutukawa bossen. Tot de krater. Die is begroeid met bomen en je kan de bodem niet zien. Geen borrelend lava en geen hete stoom.

Nog een stukje verder omhoog en je staat op de top. Je deelt het uitzicht natuurlijk met heel veel anderen. Denk niet dat je alleen bent, het toeristenseizoen draait op volle toeren. Je kijkt 360 graden om je heen over de 'Hauraki Golf'. Je ziet de prachtige skyline van Auckland met al zijn bootjes en cruise schepen. Je ziet de kustlijn naar het noorden van NZ. Je ziet de eilanden rondom Rangitoto en het azuur blauwe water erom heen. Het was de klim meer dan waard.

Op de terugweg lopen we een stukje om naar de lava grotten. Er ligt een gangenstelsel onder het lava waar je in kan. Gewoon een gat in de grond, beetje klein maken, laag blijven en kruipen maar. De telefoon met zaklamp is meer dan genoeg om de paar meter gangen te lopen. En het is er lekker koud, dat is fijn.

Om 4 uur zitten we op de boot terug en om half 5 op het terras aan een koude Chardonnay. Het is 'happy hour' dus we drinken er 2. We hebben het verdiend.

Rangitoto kan ik van mijn lijstje vinken. Tick!