Hoe is het zo gekomen. Virginia, de moeder van Nico, werkt op St. Cuthberts College. Een privéschool voor meisjes met heel veel sportfaciliteiten. Ze heeft een administratieve functie en zit dicht bij het vuur. Virginia had mij al eerder op een administratieve functie gewezen. Gesolliciteerd, uitgenodigd, maar de uren kon ik niet combineren met de school van Luna. Toen stuurde ze me een mail dat ze in het zwembad op zoek waren naar zweminstructeurs voor babies en peuters. Parttime. Ervaring niet nodig. Wel een positieve instelling een altijd een lach. Dat kan ik wel, dus ik op gesprek. Ik kon de volgende dag beginnen. Eerst 2 weken de ochtenden meelopen en als alles goed gaat, ga ik daarna langzaam beginnen met lesgeven.
En zo lig ik opeens in het water met blije mama's en 'cute little babies'. En moet ik in het engels kinderliedjes meezingen. Super leuk. Ik heb altijd met Luna gezwommen als baby en vond het geweldig. Luna is nog steeds een waterrat en is nooit bang geweest om kopje onder te gaan. Dus behalve leuk, is het ook nuttig voor een baby is mijn ervaring.
De eerste dag kwam ik thuis en ik viel om van de slaap. De hele ochtend in een warm zwembad... ik had geen idee. Ik slaap nooit overdag. Echt nooit. Slapen doe je 's nachts. Maar nu riep mijn hele lijf 'SLAAP'. Ik crashte op de bank om daarna weer fris en fruitig naar school te scheuren om Luna te halen. Inmiddels ben ik gewend en kom ik niet meer als een zombie thuis.
Ik leer nieuwe jonge mensen kennen, want de meeste lessen worden gegeven door studenten. Ik heb 's ochtends een doel naast Luna naar school brengen. En hou nog een paar uurtjes over om de boodschappen te doen, zelf te sporten of met iemand koffie te drinken. Die mis ik wel, de koffie. Ik kan geen 'coffee-to-go' meenemen naar de rand van het zwembad en ondertussen de babies laten dobberen. Safety and health staan hoog in het vaandel in NZ.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten