Ze mocht zelf een onderwerp kiezen waar haar passie in lag of waar ze gepassioneerd over is. Luna heeft dat niet echt, maar uiteindelijk heeft ze panda's gekozen. Ze werkt er op school aan en ik heb altijd begrepen dat dat de bedoeling was en ze er thuis niks aan mocht doen. Behalve erover praten. En dat deed ze niet, tot 2 weken geleden. Sindsdien hebben we heftige discussies aan tafel en een huilende dochter.
'En ik kan het niet. En ik vind het stom. En Miss Meller (haar juf) helpt me niet. Het is niet 'Year 5 level' en dan stuurt ze me terug naar mijn stoel om opnieuw te beginnen'. Drama, echt waar.
Nu is er in het begin van 'term 3' een tweede 'Passion Project' begonnen. Dat gaat over cavia's. PPC.
En daar begon mijn frustratie, slash woede, slash onmacht. Over welk project had Luna het, wat moest ze doen voor welk 'Passion Project', wat moet erin staan, hoe lang moet het zijn. Ik wist het allemaal niet meer.
Als er nu een panda zou oversteken, dan zou ik 'm aanrijden. Grapje! Panda's zijn lief en schattig. Echt niet! Ik kijk er heel anders naar. Ze zijn niet lief en schattig meer, ze zijn mijn nachtmerrie. Het is echt een dingetje geworden.
Dus Nico op dinsdagochtend naar school om eens en voor altijd duidelijk te krijgen. Ik dacht: regel jij dit maar, ik word misschien een beetje boos op de juf.
Nou, duidelijkheid is er. Luna mocht er wél thuis aan werken. Ze heeft onderzoek gedaan op internet. Ze heeft drie A4 velletjes vol getypt/gekopieerd en dat moet ze nu in haar eigen woorden gaan herschrijven. In het engels. Ik begrijp echt wel dat dat niet makkelijk is. In NL was dat al een struikelblok en nog lang niet op orde aan het eind van groep 5 toen we weggingen.
Ze heeft 3 vragen bedacht: 1. Hoe ziet het leven van een panda eruit? 2. Waarom zijn ze bedreigd? en 3. Wat kunnen wij, de mens, doen om dat op te lossen? Bij elke vraag had ze 1 regel geschreven. Niet lang genoeg volgens de juf. Niet op 'Year 5 level' volgens de juf. En niet in haar eigen woorden.
Dus ik thuis met haar zitten en eind van de middag was het klaar. Zonder ruzie, wat heel bijzonder is.
Vanmiddag kwam ik de ESOL juf tegen die Luna ook helpt met dit project. In het bijzonder met het maken van een poster. Ja, dat komt er ook nog bij. Ik bedankte haar voor haar hulp en geduld met Luna. Ik zei: "I can't wait for this Project to be finished." Ze moest lachen.
