Het is een stap geweest die ooit een keer gemaakt zou gaan worden. En als het zover is, dan komt het voor iedereen onverwachts en te snel. Het was ook geen plan waar Nico en ik al jaren mee rond liepen 'we willen weg uit Nederland'. Integendeel, Nederland heeft veel goeds te bieden en we hebben er een goed leven gehad. Ik 48, samen met Nico 15 en met Luna 9 jaar.
Het moment was daar. Een goede baan voor Nico en ik die mijn baan kwijt raakte. Voor Luna is het ook het juiste moment om te verhuizen, voor ze te veel gehecht raakt aan vrienden en dagelijkse dingen. Ze kan zich nog makkelijk aanpassen, zo jong als ze is. Time will tell...
Dat was het dan. We gaan ervoor, het avontuur kan beginnen.
Op 18 februari vertrekt Nico naar NZ en laat mij en Luna 5 maanden alleen achter. Ik maak mijn laatste weken af bij studio Keijzer en vraag een uitkering aan. Voor de vorm solliciteer ik, maar weet dat dat niks meer gaat uitmaken.
Ik schilder het huis, sop en boen me een ongeluk, ruim op, gooi weg en geef weg tot het moment dat het huis in de verkoop gaat. Binnen een week was het verkocht voor de vraagprijs. Al het harde werken werd beloond.
De maanden die resten zijn maanden van regelen, heel veel regelen. Visum aanvragen, ongelofelijk veel opzeggen, nog meer weggooien, inpakken en afscheid nemen. Dan zijn er zoveel laatste dingen.
Laatste keer Duinrell met Francoise en Luna, laatste keer kippenfilm, laatste keer Parade, laatste Westerkaatje, laatste weekendje weg met Katja, laatste keer fietsen, laatste hockeywedstrijd, laatste schooldag, laatste kinderfeestje, laatste keer sporten met Ingrid, laatste keer eten bij Onno en Danielle, laatste knutselclub met opa Joop, laatste boottocht meet John en Inge, laatste keer koffie met Monique, laatste keer wandelen met Maaike, laatste keer logeren bij oma Nelleke, laatste kerstbruch (in juni!) bij Pauline, laatste Walden (25e) reunie. En het laatste weekendje weg met mama en Joke naar Sneek.
En dan komen de weken dat er iedere dag iets niet meer terugkomt. Gelukkig ook de dag dat Nico wél terugkomt. De week dat het huis leeg moet, de container geladen gaat worden, er een afscheidsfeest wordt georganiseerd door mijn zus en vriendinnen. En daar staat iedereen die me lief is en me het beste gunt. De week die we in het huis van Pauline en Oscar en Katja en Etienne doorbrengen met mijn familie bij elkaar. Het afscheid nadert op vrijdag 29 juli. En moeilijke, emotionele dag. En dag die mij nog steeds raakt als ik er aan denk. Een dag met een nieuw begin aan de andere kant van de wereld.
Ik weet niet of jullie het droog hebben gehouden bij het lezen van deze blog, ik in ieder geval niet bij het schrijven :-)
