De afgelopen 6 weken heb ik me suf geappt, geskypt en gemaild om iedereen een beetje op de hoogte te houden van hoe het ons vergaat in NZ. Mijn zus zei van de week "waarom maak je geen blog aan?" Ja, waarom niet Helga?
A. heb ik wat te doen.
B. daar leer van (want hé, dit is mijn eerste blog 'ever').
C. dat is leuk voor de achterblijvers in NL.
D. ik heb dagboeken vol geschreven, dus waarom geen blog.
Daar gaan we...
We kwamen begin augustus in de kou aan in Auckland. En kou hier is andere kou dan in NL. Er is geen verwarming in de huizen. Straalkacheltjes in de woonkamer en slaapkamers en 4 dekens op bed. Kia Ora. Welcome.
De eerste week zijn we naar ons huis in Waihi gegaan. Waihi ligt op 2 uur rijden ten zuiden van Auckland. Daar hebben we een huis gekocht met als doel dat permanent te verhuren. De overwaarde van de Prinses Margrietlaan hebben we belegd in dit huis. Want een huis kopen in Auckland is niet mogelijk: gemiddelde prijs van een koophuis is deze week vastgesteld op 1 miljoen NZ dollar. Totale waanzin. De huizenmarkt is oververhit en niemand heeft een oplossing.
Het huis in Waihi is een klushuis, dus daar draaien we onze handen niet meer voor om (Joop en Aad, zijn jullie druk de komende maanden?). Er moet voornamelijk heel veel worden geverfd en schoongemaakt, de tuin moet worden gedaan en er wordt een nieuw keukenblad geplaatst. In de vrije weekenden gaan we erheen. Niet altijd even leuk voor Luna, maar in (jawel, één van) de badkamers zit een jacuzzi. Op zondag gaat Luna dan liggen bubbelen en komt er met schubben en vinnen 3 uur later weer uit.
Luna is alweer aan de 6e week op school bezig. Ze zit op Remuera Primary School, jaar 4, room 20. Een leuke, gezellige school en een hele lieve juf. De eerste week was meteen een feestje met pizza en ijs (had iemand uit de klas gewonnen) en 'sausage sizzle' op vrijdag. Het was even wennen, maar ze heeft wonderbaarlijk snel haar draai gevonden. Ze kan goed meekomen en het lezen en schrijven gaat steeds beter. Je ziet haar met de week vooruit gaan. Ze spreekt regelmatig met een meisje uit de klas af om na schooltijd te spelen. Een jongen uit haar klas woont naast ons, hij loopt af en toe binnen voor een potje hockey of tennis in de tuin. En oma is er altijd om tegenaan te kletsen, een potje mee te kaarten en leert haar naaien.
Nico werkt op Remuera Golf Course en dat gaat goed. Leuk team van mannen, hard werken en op tijd thuis. Dat is wel eens anders geweest.
En ik? Ja, ik ben druk met van alles en op zoek naar werk. Ik breng Luna om half 9 naar school en haal haar om 3 uur weer op. Ik doe de boodschappen, op maandagochtend stofzuig ik het hele huis, werk in de tuin, ga sporten bij les Mills, lees de NL krant op internet, ik kook, ik doe de was, help Luna met haar huiswerk en pak onze dozen uit die inmiddels gearriveerd zijn. Een dag is zo voorbij...
Ik heb de tandarts en dokter al gezien wat op zich een record is. Na 2 weken lag ik in de stoel met een tandvlees ontsteking (nog nooit gehad) en na 4 weken zat ik bij de dokter met een dicht oor (nog nooit gehad). Inmiddels kan ik weer kauwen en horen en ben 162 dollar armer.
De heimwee gevoelens spelen af en toe op. Pauline haar verjaardag, Max z'n 16e verjaardag, Duizel in het park en alle andere leuke Rotterdamse festivals, start groep 6, de warmste september ooit, sporten met Ingrid, even snel op de fiets een boodschap doen, koffie met mama, kippenfilm, Westerkaatje, zaterdagochtend langs de hockeylijn, knutselclub met opa Joop en ga zo maar door.
Het heeft tijd nodig en ik vergeet soms dat ik hier nog maar 6 weken ben. Soms voelt het nog als vakantie. "Give it a year" hoor ik veel. En dat gaan we doen.
